Afgelopen zondag voor het eerst het ruime sop genomen in een roeiboot. Het was mooi weer, zon, 20+ graden, stevige wind uit het zuidoosten. Het was voor mij de kennismaking met ‘coastal roning’. Vertrekpunt Skovshoved Roklub in de jachthaven van Charlottenlund. Alles wat met watersport te doen heeft zit in de jachthaven, en de kano vereniging maakt eveneens gebruik van het kleine vlot en dat betekent: je boot (de coastal-4, is van polyester, heeft brede boorden, is out riggered, en heeft een zelf lozende kuip. we varen met vier roeiers/skullers, een stuur) van de helling het water inrijden, instappen, stellen en RO! Na een keer bagbord [bauwbor], styrbord [stuurbor]en bagbord zaten we op de golven van de Øresund. Hemeltjelief wat een geklots. De wind stond pal op het haventje en de golven waren onstuimig, zo onstuimig dat ik een licht zeeziekig gevoel voelde opkomen. De golven sloegen niet over de boorden en eenmaal verder van alle basaltblokken vandaan werd het water ook wat rustiger. Na een klein half uur volgde er een wisseldans. ‘Drie’ en ‘vier’ hielden veilig boord, ‘een’ ging plat achterover liggen, ‘twee’ (dat was ik) klauterde via de boorden over ‘een’ heen en werd stuur, ‘een’ schoof naar achter en werd ‘twee’ en de stuur werd ‘een’. En het water klotste voort, en de boot liep vol! “Ja? Til roningklar? RO!” En met de vaart die we maakten, stroomde het water weer het kuipje uit. Hoe ingenieus. We voeren langs de kust omhoog, omzeilden voor anker liggende zeilschepen. Ik stak mijn hand op als een motorrijder naar de drie tegemoet roeiende boten (klassieke coastals met uiteraard een Deens vlaggetje, riggers op de boorden; twee boordroeiers en een stuur) en het was heel aangenaam. We wisselden nog vier keer, en nummer ‘drie’ en ‘vier’ werden ook in de deinende dans betrokken. De terugtocht was hard werken, een tandje meer, want fikse tegenwind. Wat een ervaring, een beetje tussen zeilen en roeien in, rollen op de golven; ik voelde me een viking!
Silvia Zwaaneveldt
Boekdrukwerkplaats De Baaierd
Silvia Zwaaneveldt 
Wat een spannende trip, en zeer sportief. Had je geen blaren in je handen van het roeien? En naderhand stevige spierpijn? Ik zou de dagen daarna krom staan. Maar jij klinkt zeer enthousiast. Zo te lezen ga je dat meer doen…. Super leuki.
Groetjes Dieuwertje
Die Sil toch. Was de Sail in Amsterdam je te min? Joop en ik genieten iedere keer weer van je avonturen. Kom je naar het jubileum vn DidM?
Dan kunnen we samen een glaasje heffen. Ik kom alleen op Zaterdag.
Steven brengt me erheen. Ik vind het ook fijn om Corps 8 weer eens te zien? Henk F.belde van de week ok nog op. Hij vindt het ook jammer dat C8 opgehouden heeft te bestaan. Heb jij je bijdrage voor 40 jaar al af. Ik mis mijn Van der Cook wel. Zo’n Adana is daarbij vergeleken niets.
Kees
Mooi verhaal !! Xx
Verstuurd vanaf mijn iPhone
Ha Joop en Kees,
De Sail was niet te min, maar het was hier wel te druk. Het was heerlijk om te spijbelen van de verhuiszaken en als een Viking het ruime sop te kiezen. Enfin, met een paar dagen komt het einde is van de eerste klus, de Deense verhuizing, in zicht. Daarna ontvangen we met open armen honderden kilo’s lood en even zware persen. Ik heb zojuist de vlucht geboekt voor de Margemarkt en kom daar het glas met je heffen. Ik heb niks gemaakt dit jaar, behalve de bijdrage aan 40+, en hoef dus ook niet achter een tafel. We kunnen samen door de kerk flaneren. Nu maar hopen dat alle makkers van Corps 8 zich ook laten zien. Het gaat jullie goed! Ik ga nog even in de æ å en ø’s duiken, het huiswerk roept. Liefs!
Hoi Sil,
Ik heb net de filmpjes zitten bekijken van 1965 en 1966, toen jullie ook op Terschelling waren. Als het me lukt ga ik er kopieën van maken, dan stuur ik je er wel eentje.
Liefs, Anneke Schr.
Hoi Sil,
Volgens mij heb je dit stukje niet lang na je avontuur geschreven; de adrenaline spuit er nog vanaf, zullen we maar zeggen. Wat ben je sportief bezig! Goede afleiding tussen de verhuis- en huiswerkperikelen door.