Snak og strik, de Denen kennen dat ook. Een van m’n ontmoetingen met breiende Denen is al van jaren geleden. We woonden hier drie maanden en ik zat op Deense les. Daar hing een poster voor ‘International strik’, een breiclubje op de vrijdagmiddag waar buitenlanders welkom waren om (Deens) te praten en te breien. Het bleek een groep vrouwen te zijn die regelmatig bij het aan de kerk gekoppelde inloophuis kwamen breien, kletsen en niet te vergeten aan de koffie mét koek zaten. Ik fietste er na de vrijdagles naar toe, at daar m’n boterhammetjes, babbelde mee en liet zien hoe er in Nederland gebreid wordt met een breipen onder je arm. Het werd een vertrouwd clubje. Zo vertrouwd dat een van de dames (ja, vooral oudere dames) op een keer een plastic zakje met iets wat op kadetjes leek uit haar tas haalde. Het waren geen witte bolletjes, maar lichtroze gebreide borstprotheses. Ze had borstkanker gehad en had na de operatie een nare plastic prothese aangemeten gekregen, maar nu had ze twee zachte comfortabele prachtig handgebreide ‘kadetjes’ met de post gekregen. Ze was er o zo blij mee en liet ze vol trots zien. Gebreid door een breiclub die niets anders deed dan op maat gemaakte zachte bolletjes produceren.