In juni kwamen de Sneeuwklokjes uit bij ZonderDak/De Baaierd. Thijs Weststrate is de man zonder drukkersdak, die onderdak zoekt voor zijn uitgaven en dat deze keer vond bij mij in Jægersborg. Thijs leverde de tekst en ik bedacht de vorm, sneed de lino’s, zette en drukte dat alles. Een klein boekje met één gedicht. Gedrukt ter gelegenheid van de 80ste verjaardag van de Ierse dichter Michael Longley.
Thijs vertaalde het gedicht nadat hij het gehoord had tijdens een wandelvakantie in Engeland. Over het gedicht schrijft hij het volgende:
Toen ik dit gedicht in 2014 onder ogen kreeg, op de flyer van het Winchester Poetry Festival waar ik puur toevallig beland was, had het iets raadselachtigs. Balmacara, Kyle, Cameronians, Gordon Highlanders, dat verwijst allemaal naar Schotland, en dat was ik van Longley niet gewend. De bundel Angel Hill (Jonathan Cape, 2017) maakte het vervolgens duidelijk. Longley’s gedichten horen altijd thuis in zijn eigen wereld, ze gaan over persoonlijke ideeën en gevoelens, ze gaan over mensen die hij persoonlijk kent of gekend heeft, ook al zijn die verzen tegelijk ook voor ons van belang. Zo ook hier: de bundel Angel Hill is opgedragen aan zijn dochter Sarah die sinds een aantal jaren vlakbij die ‘Angel Hill’ woont en als beeldend kunstenaar de heuvel, het kerkhofje en de sneeuwklokjes heeft getekend en geschilderd. (www.sarah.longley.co.uk)
Angel Hill is een prehistorische terp bovenop een heuvel, met boven op de terp een klein kerkhof. De terp ligt dicht bij de weg van het Schotse vasteland naar het eiland Skye, vlakbij de dorpen Balmacara en Kyle of Lochalsh die ook in het gedicht genoemd worden, en het pad er naar toe is ook werkelijk echt steil. De soldaten-met-verlof die Longley zich hier voorstelt, zijn Schotse infanteristen van de Cameronians (Scottish Rifles) en de Gordon Highlanders, corpsen die in de Eerste Wereldoorlog vochten aan het westelijke front. Misschien is die kennis niet nodig om de tekst te begrijpen, maar voor mij geeft die informatie in elk geval meer kleur en diepte.
En tenslotte voor diegenen die de kerkelijke kalender niet tot in detail kennen, zoals ik zelf dus: Lichtmis ofwel Maria Lichtmis valt op 2 februari; ‘snowdrops’ heten ook wel ‘Candlemass bells’, en het Nederlands kent ook het woord ‘lichtmisklokje’.