Gistermiddag gemerkt dat we in een kruitvat wonen. Onze straat is afgezet; politieauto, agenten en een lint. Ach, dat zagen we al meer. Een paar weken geleden was dat ook het geval met een huiszoeking verderop. Alleen als we zeggen waarom we de straat in willen en aanwijzen waar we wonen, mogen we dicht langs de huizen lopend -snel onze fietsen tegen de muur- naar binnen. Boven zijn we het eigenlijk al weer vergeten, maar af en toe werp ik toch een blik door die handige erker naar buiten. Tegen half zes zwaait aan een kant van de Gade de politieauto af, de andere kant blijft dicht. Om zes over zes een WhatsAppje van Floor: Mam, er is geschoten in Kopenhagen?? We duiken onmiddellijk de digitale wereld in en ontdekken dat het om de hoek (eigenlijk drie hoeken) gebeurd is. De Krudttønden is een bekend jazzcafé waar die middag een debat over vrije meningsuiting plaatsvond. De tragische afloop is jullie bekend.
Om kwart over zeven sluipen we de straat uit en slippen onder het lint door. De Østerbrogade staat vol met regieauto’s van diverse televisiestations, het 300 meter gebied rond de Krudttønden is afgezet, volop politie op de been. Maar het leven gaat door en wij gaan naar Jazzhus Montmartre waar Carsten Dahl, een Deense pianist speelt met twee Amerikanen; Reuben Rogers (bas) en Gregory Hutchinson (drums). Het Jazzhus houdt het midden tussen een (eet)café en een theater. Het met rode velours gordijnen omhangen podium is niet echt groot, maar net ruim genoeg. 
De meeste bezoekers hebben hier aan lange tafels gegeten en tafelen na tijdens het concert. Het is de sfeer die we herkennen van de kraakheldere live opnames van Shelly Manne & his men at the Black Hawk. Wij nemen bescheiden achterin plaats. Het trio is al negen dagen met elkaar op pad, ze zijn mooi op elkaar ingespeeld, geven elkaar ruimte en hebben plezier. Een fijne avond jazz, gekregen van Leyden Academy!
Onderweg naar huis dringt de werkelijkheid weer door. Politieauto’s schieten ons voorbij. Het is nog niet rustig in de stad.
Vanochtend wakker geworden van de helicopters, het zijn er wel veel deze keer en zo te horen landen ze niet op het dak van het naburige Rigshospitalet. Op de iPad zien we hoe gewelddadig de avond en de nacht waren. Om tien uur lopen we een inspectierondje en gaan dan snel naar huis om op te schrijven dat er van alles om ons heen is gebeurd.
Silvia Zwaaneveldt 
Moest meteen aan jullie denken toen ik het nieuws hier hoorde, ook aan jullie eerste blogjes over die rustige Denen die geduldig bij een stoplicht staan….. Hopelijk blijft het hierbij in jullie buurt. Het waarom en de vrijheid van meningsuiting enz. laten we maar even buiten beschouwing.
Lieve jongelui,
Is dit het rustige denemarken??
Gewoon doorgaan met ademhalen zo mijn moedertje zeggen.
Frans
Ik moest wel aan je denken Silvia! xxx Corrie
Tja Frans, dat dachten we ook. Rustig Denemarken… Ach er gebeurt overal wel wat. We hadden afgelopen week nog meer afzetlinten gehad; ook filmopnamen in de straat, weliswaar binnen, maar het hele circus; verkleed-, regie-, geluid-, catering- en sminckbussen- stond er wel met de bijbehorende bedrijvigheid. De dag erna gevolgd door spektakel met een torenkraan, die het dak van een steiger -stukken van minstens 6 bij 25 meter- even omhoog hees en op precies z’n plaats legde. Fantastisch gezicht; één mannetje die op de knoppen drukte op een kastje voor z’n buik. Never a dull moment.
Lieve Sil en Rudi, jullie wonen en leven daar maar net, Wat een hectisch leven in dit rustige Denemarken. Jullie wonen kennelijk zo centraal dat jullie voortdurend op de 1e rij zitten. Dat maakt je verslagen en de bijbehorende foto’s top!
gr. Irma
Zal wel een rare gewaarwording zijn geweest, ineens in het brandpunt van de wereld. Is KOpenhagen echt zo aangeslagen als de media melden?
De Denen hadden toch een beetje het idee dat dit in hun land niet kon gebeuren. Vergelijkbaar met wat de Noren vier jaar geleden overkwam. Geen paniek, maar gelatenheid.
Hallo Rudi en Sil, de omgang met de nieuwe iPad verloop niet vlekkeloos. Ik ben het zicht helemaal kwijt. Ik probeer jullie te beantwoorden over de mails die we ontvangen. Maar ik hoor of zie er niets meer van. Een kroontjes pen met inktpotje is in ieder geval overzichtelijker. Nu kan het natuurlijk ook zo zijn dat jullie helemaal niet thuis zijn Het is ook voorjaarsvakantie en geniet jullie van de stille zuidzee? Laat eens wat van jullie horen, dan kan ik meteen controleren of het mail adres goed is.Dan probeer ik het weer. Kees
Verstuurd vanaf mijn iPad