Door Rudi Westendorp op 30 januari 2015 gepubliceerd op grijswaard.nl

In mijn jeugd stuurden wij briefkaarten vanuit de plaats waar wij vakantie vierden. Een goed ‘ansicht’ was een foto die de anderen hebberig zou moeten maken. ‘Kijk eens hoe fantastisch het hier is, komen jullie volgend jaar ook?’ Welke snapshot zou ik van Kopenhagen moeten versturen, de stad waar ik sinds het begin van dit jaar mijn domicilie heb?

Laat ik eerst een disclaimer opstellen waarin de zaken staan opgesomd op basis waarvan de lezer al mijn observaties direct naar de trash-button kan verslepen. Het zijn tenslotte mijn wittebroodsweken, nog verblind omdat de collega’s mij met enthousiasme hebben ontvangen. Daarnaast ben ik verdoofd omdat het verplaatsen van werk, woonplaats, echtgenote en huisraad een inspannende psycho-socio-technische operatie is.

Ten slotte ben ik onnozel omdat ik nog maar zo weinig heb kunnen zien. ‘Maar kan je toch wel een voorstelling geven hoe de Deen zich in de openbare ruimte gedraagt?’ Ik zou dan zeggen, een beetje stilletjes. Een rustig straatbeeld, ook in het hartje van Kopenhagen. Er zijn gewoonweg veel minder auto’s in de stad. Zo’n bolide is duur, heel duur in dit rijke land. Ze jagen je de auto uit, de fiets op.  Heel veel fietsen, nog meer dan in Amsterdam of Leiden.

En ook lopers in alle soorten en maten. Veel kinderen, groepjes jonge vaders met kinderwagens, slanke joggers en deftige dames met bontjassen. Maar ook rokende, drinkende, smoezelige mannen. Vrouwen van middelbare leeftijd die met een aansteker in de hand ongegeneerd de een na de ander sigaret opsteken.

Wanneer ik naar huis ga, de fiets opstap en onder de poort door rijd, dan stoppen de mensen op straat. Ze maken ruimte en nodigen mij non-verbaal uit om in de file te ritsen. Hoe anders dan dat ik mijn dochters had geleerd: ‘Wanneer je eenmaal hebt besloten om over te steken, dan kijk je iedereen in de ogen aan met een nu-ben-ik-de-baas-blik.’

Fietsers in Denemarken steken hun rechterhand omhoog wanneer zij vaart gaan minderen om aan de rechter zijkant van de weg stil te staan. Het is de voorbereidende manoeuvre om linksaf te slaan. Je stopt voor een rood  en een oranje stoplicht. Er wordt gezegd dat dronken mannen ‘s nachts om drie uur voor de zebra wachten op het groen. Alles in rust en zonder stemverheffing.

Ook de arbo-functionaris benadrukte dat ik niet te lang moest werken en stress moest vermijden. Ik moest mij conformeren aan het ritme van 8 tot 4, tenslotte wordt het dan ook donker. Hoe zich dit alles vertaald in leven? Denen zijn, net als de Nederlanders middenmoters in het veld van de levensverwachting. In de parade van de kwaliteit van leven staan zij met een 8,5 aan top. Met de allerhartelijkste groeten!

http://www.grijswaard.nl/tag/overzicht-van-alle-columns/